Intake gesprek

Amaai! Wat was dit voor een dag!
Wij die dachten dat het nu met ons positief vonnis allemaal in kannen en kruiken was, hadden het dus redelijk mis.
Vanochtend hadden wij een afspraak bij FIAC voor ons lang verwachte intake-gesprek.
Dit was een ontgoocheling van formaat. Hier kregen wij te horen dat door Joris zijn leeftijd (50) wij enkel nog een kindje kunnen adopteren van minstens 4 jaar! Ook al hadden wij overal gehoord dat er steeds naar de leeftijd van de vrouw werd gekeken bleek dat bij FIAC niet het geval te zijn. De emoties werden mij allemaal te veel en ik heb Geel serieus onder water gezet. De mensen van FIAC waren zeer aardig maar ik vind dat zij wel zeer streng zijn in hun oordeel over ons, of liever mensen zoals ons. Zij hebben nu eenmaal hun principes, waar ik alle respect voor heb, en daar willen zij niet van afwijken. Maar op die manier vallen er toch heel wat mensen uit de boot. In ons maatschappelijk onderzoek wordt er trouwens niets gezegd over Joris zijn leeftijd als risicofactor. Nog vollop in tranen en fameus over mijn toeren suggereren zij ons om het eens te proberen bij Ray of Hope en anders... het idee van nog een klein kindje te kunnen adopteren te vergeten en voor een al wat ouder kindje te gaan.
Dit is voor mij op dit moment onmogelijk. Ik wil echt heel erg graag een klein kindje adopteren.
Terug op straat ziet alles er heel anders uit. De wereld is weer eens eventjes ingestort. Alsof wij nog niet genoeg ontgoochelingen hebben moeten verwerken in onze zoektocht naar een kindje.
Terug in de auto heb ik meteen naar Ray of Hope gebeld. Ik was nog redelijk overstuur maar de vriendelijk stem aan de andere kant kon mij al meteen geruststellen.
"... Hoe oud is uw man... en hoe oud bent u.... maar dat is toch geen enkel probleem. Bij ons kan u zonder probleem een klein kindje adopteren. "
Ik heb het haar waarschijnlijk wel 10 keer gevraagd of zij honderd procent zeker is. Nog eens zo een ontgoocheling als vanochtend kan ik echt niet meer aan.
"... Als u uw vonnis en maatschappelijk onderzoek laat doorfaxen door Kind en gezin kan u vandaag nog langs komen voor een intake-gesprek!"
Maakt dat mee! En dat allemaal op de tijdspanne van 1 uur. Van enthousiast, naar totaal verslagen, naar wantrouwig, naar hoopvol en bijna durven geloven dat alles dan toch in orde zou kunnen komen. Meteen naar Kind en Gezin gebeld om de verandering in onze situatie uit te leggen en te vragen om al het nodige door te faxen naar Ray of Hope, wat zij ook onmiddellijk gedaan hebben.
Toch blijft er heel de tijd een klein duiveltje op mijn schouder zitten die zegt "Eerst zien en dan geloven".

Na eerst onze tijd gedood te hebben in de IKEA, tussen alle zwangere vrouwen en koppels met heel hordes kinderen in hun zog die er vandaag allemaal fantastisch schattig en lief uitzagen, stonden wij om 16u30 stipt voor de deur van Ray of Hope. Wij worden meteen met open armen ontvangen. Het intake-gesprek op zich duurt vrij lang. Wij hadden dan ook wel heel wat vragen en zij hadden heel wat uit te leggen over de verdere verloop van de adoptie. Heel kapabele, enthousiaste en warme meisjes daar!
De bemiddelingsovereenkomst is op zak. Er staan nog heel wat wachtenden voor ons maar als het allemaal wat meezit kunnen wij ons kindje in april 2007 gaan halen. Het echte aftellen kan nu eindelijk beginnen. Eerst zijn er wel nog heel wat paperassen te verzamelen en vertalen en legaliseren. Maar op dit moment is dat voor ons bijzaak. Hoofdzaak is dat wij volgend jaar eindelijk ons kindje in onze armen kunnen sluiten.

Bedankt Marleen (K&G), Anick, Inge en Erika van Ray of Hope die ervoor gezorgd hebben dat alles toch nog in orde is gekomen voor ons vandaag!
Bedankt Bert voor je bezorgdheid en je luisterend oor! Hopelijk komt voor ons allemaal binnenkort alles in orde!

Geschiktheidsvonnis

Nog maar net terug van een fantastische vakantie in de Toscaanse bergen en al meteen weer in actie. Het nieuws dat er grote overstromingen geweest zijn in Ehtiopië en het feit dat een bevriend adoptiekoppel slecht nieuws kregen over hun kindje zet ons al meteen weer met beide voeten op de grond. De zin "Waar zijn wij ook al weer mee begonnen" ging wel eventjes door ons hoofd. Maar na een min of meer geruststellende telefoontje hebben wij onze moed dan toch terug uit onze schoenen gehaald. Vandaag is immers ons geschiktheidsvonnis klaar! Naar de vriendelijke griffie van Gent gebeld.
"... Uw vonnis, op welke naam? Buysse - De Schepper... dat zie ik hier niet meteen tussen zitten...."
- een krop in mijn keel, beton in mijn maag -
"... ah ja, hier helemaal achteraan. De laatste zullen de eerste zijn! Mijn welgemeende felicitaties mevrouw, u en uw man zijn geschikt bevonden voor adoptie. Kom het vonnis binnen een uurtje maar ophalen."
Ik ben weer helemaal de oude! Vol energie begin ik de rest van mijn dag te plannen en te overlopen wat ik allemaal nog moet doen. Dan de fiets op en naar de jeugdrechtbank. Daar ligt alles al mooi klaar. Papiertje ondertekenen voor ontvangst en dan heb ik het vast. Een document dat voor ons goud waard is. Het is bijna een magisch moment.

"... de jeugdrechtbank zegt dat Joris.... en Nathalie.... bekwaam en geschikt zijn om samen een interlandelijke adoptie aan te gaan van een kind dat ten minste vijftien jaar jonger is dan hen..."

Eindelijk is het dan zover! Eindelijk kunnen wij beginnen aan ons dossier voor de rechtbank van Ethiopië.
Meteen thuis gekomen ons vonnis doorgemaild naar Kind & Gezin en Fiac. Morgen hebben wij immers ons intake gesprek bij Fiac al. Ik ben vreselijk benieuwd en wou dat het al zover was.