En de tijd bleef stille staan...

Een klein berichtje om te melden dat er weinig nieuws is onder de "zon".
Plots bleek het allemaal heel snel te kunnen gaan, maar spijtig genoeg nog niet voor ons.
Het lijkt alsof de tijd blijft stil staan. Al wat er gebeurd gaat allemaal een beetje aan mij voorbij.
Het kinderkamertje blijft leeg en de telefoon rinkelt niet. Buiten raast de storm (zou het dan toch nog winter worden of zijn dit eigenlijk al aprilse grillen?) maar in huis blijft het stil.
Een aantal kinderen lopend lachend op straat in de wind en hangen aan onze bel. Ik ga open doen. Ook al weet ik dat zij - als ik de deur éénmaal geopend heb - in geen velden meer te bespeuren zullen zijn. Ge moet ze toch een beetje hun pleziertje gunnen hé!
Ik heb een zware verkoudheid opgelopen en zit nu thuis. Ik zou veel liever werken. Dan kan ik het toch een beetje van mij afzetten. Nu slorpt het alleen alle energie uit mij op. Of zouden het de medicijnen zijn?

Denk nu niet dat ik depressief aan het worden ben hoor! Ik heb nog het één en ander om handen.
Dit weekend treden wij op met de fanfare (zie www.deviezegasten.org) en daar kijk ik vollop naar uit. En onze demo is ook af (zie www.stellaandthestarlights.be).
't Klinkt misschien heel er melig, maar ik zeg het toch.
"Muziek is het beste medicijn dat er is!"

Langs deze weg ook een dikke proficiat aan alle mensen die deze maand een toewijzing gekregen hebben!
Hopelijk kunnen jullie jullie kinderen zo snel mogelijk gaan ophalen!