Beluy
Beluy (uitgesproken: Billoei)
Vandaag zijn wij bij Ray of Hope een formulier gaan ondertekenen waarin staat dat wij Beluy aanvaarden als onze zoon. Toch weer een licht magisch moment. Er lag een roos mapje voor onze neus met zijn volledige naam Beluy B. (de achternaam van mijn man).
Wij kregen eerst een "preliminary report" waarin de voorgeschiedenis van ons kindje is opgenomen. Veel staat er niet in, maar hier waren wij door de voorbereidingscursus van Triobla al op voorbereid.
Vervolgens het medisch rapport. Zijn eerste rapport en meteen al het maximum van de punten. Hij is momenteel 'ongeveer' vijf weken oud, weegt 4,5 KG en is 52 cm groot. Wij zijn dan ook super trots op hem dat hij het zo goed stelt.
Momenteel bevindt hij zich in het 'Kids Care' weeshuis. Hij is daar reeds een paar dagen na zijn geboorte toegekomen en wordt er zeer goed verzorgd - getuige de mensen van Ray of Hope en de ouders die reeds een kindje hebben opgehaald in dit weeshuis. Hier hoeven wij ons de volgende maanden dus zeker geen zorgen over te maken, hij is in zeer goede handen.
Voor de adoptieprocedure in Ethiopië kan opgestart worden moet hij er nog ongeveer twee maanden verblijven. Alle kinderen moeten minstens drie maanden afgestaan zijn voor zij 'officiëel' kunnen geadopteerd worden dat is een algemene regel. Wanneer deze twee maanden om zijn (dat is dus ongeveer eind april) zal er door Mr. Bruk (de contactpersoon van Ray of Hope in Ethiopië) een 'court-date' aangevraagd worden (dat zal dan ongeveer half mei zijn). Vanaf dan moeten wij nog ongeveer een maand rekenen voor wij kunnen vertrekken (wat ons dan ongeveer op half juni brengt). Je ziet dat ik nogal veel 'ongeveer' gebruik. Het kan ook sneller gaan, maar het kan ook langer duren. Laat ons hopen dat het ongeveer klopt en dat wij zeker niet nog langer moeten wachten.
In alle geval probeer ik de volgende weken niet als een wachtperiode te zien, maar als een voorbereidingsperiode. Er moet immers nog heel wat gebeuren. Paspoorten, inentingen, kinderkamertje schilderen, ... .
Dag na dag begin ik mij meer en meer 'mama' te voelen. Ook al is hij nog ver weg en zal het nog even duren voor wij hem in onze armen kunnen sluiten, hij is toch nu al onze zoon.
Beluy, een sprookje
Nog niet zo lang geleden lag een klein jongetje naast zijn kleine vriendjes in een ver land in zijn klein bedje. Ze waren een beetje aan het praten over koetjes en kalfjes, toen het kleine jongetje plots zijn hoofdje draaide naar de richting waar de zon nooit komt. Hij zei: "sssshhhht, luister eens, horen jullie dat?". Zijn vriendjes werden stil en luisterden, maar hoorden niets. Het kleine jongetje vroeg: "Horen jullie dat dan niet?". De kleine vriendjes knepen hun oogjes dicht om nog beter te kunnen luisteren, maar hoorden nog steeds niets. Het kleine jongetje begon zachtjes met zijn voetje te bewegen, daarna met zijn hele beentje en daarna met zijn hele lijfje, hij wiegde zachtjes mee op de maat van de muziek die hij in de verte hoorde. Zijn vriendjes vroegen hem: "Wat hoor je dan, wat hoor je dan?" Het kleine jongetje vertelde dat hij prachtige muziek hoorde, wonderbaarlijke tonen van een saxofoon, de zachte melodie van een accordeon en een betoverend gezang. Hij deed zijn oogjes dicht, en met een glimlach op zijn gezichtje viel hij in slaap. Op hetzelfde moment, hier heel dichtbij, zaten twee mensen muziek te maken. Ze zongen en dansten, en dachten aan het kleine jongetje in een ver land...
Hanna
