Wachten - Hoe doe je dat?

Vandaag kon ik mijn groot ongeduld weer niet de baas en heb zelf nog maar eens naar Ray of Hope gebeld. Vorige week kreeg ik daar te horen dat zij Mr. Bruk gingen aansporen om ons dossier al naar de rechtbank te brengen en een court-date aan te vragen. Je kan verstaan dat ik ondertussen op ontploffen stond. Ik heb nog nooit zo vaak mijn mailbox nagekeken.
Dus... vandaag gebeld... Inge aan de telefoon.
Geen nieuws.
Jammer genoeg voor ons is het door de drukte niet gelukt om nu al een court-date aan te vragen. Inge gaat nu eens polsen wanneer Bruk de mogelijkheid wel ziet om ons dossier te deponeren op de
rechtbank. Maar dat zal waarschijnlijk pas ten vroegste binnen twee weken zijn. Als wij ook gelijk de vorige groep onze court-date pas zes weken later krijgen dan zullen wij niet kunnen afreizen in juni zoals gehoopt.
Ik moet er geen tekeningske bij maken zeker dat het huilen ons op het moment nader staat dan het lachen. Wij verlangen ondertussen zo naar ons zoontje dat verder uitstel ondraaglijk begint te worden.
Zij hadden ons verwittigd dat deze wachtperiode het moeilijkst zou zijn. Door de roes waar wij ons in bevonden na de toewijzing kon ik dit nauwelijks geloven. Maar nu moet ik toch toegeven dat dit inderdaad zo is. Weten dat je kind daar is en dat wij enkel nog moeten wachten tot alle papieren toestanden geregeld zijn vooraleer wij elkaar eindelijk kunnen vasthouden begint zeer zwaar te wegen.
Gelukkig is Beluy nog zo klein dat hij nauwelijks beseft wat er allemaal gaande is. Daar trek ik mij op dit moment enorm aan op. Als alles maar goed is met hem, dan komen wij dit ook wel teboven.

2 - 2 - 2

Vorige week was ik door de berichten die uit Addis kwamen een beetje uit mijn lood geslagen. Daar blijken de wachttijden voor een court-date enorm op te lopen. Om zeker te zijn dat er in ons dossier niet te lang meer zou gewacht worden om een court-date aan te vragen had ik maar meteen nog eens een mailtje gestuurd naar Ray of Hope. Vandaag kreeg ik al een berichtje terug van Inge dat als 'redelijk' gerustellend kan bestempeld worden. Alhoewel... wij kregen de bevestiging dat de rechtbanken het inderdaad heel druk hebben. Van het ogenblik dat het mogelijk is, zal Bruk ons dossier indienen op de rechtbank. Dit zou binnen een week kunnen zijn, maar misschien moet Bruk wachten tot Beluy 3 maand is. Dat is pas 25 april. Zij zullen het in alle geval bespreken met Bruk en begin volgende week hopen zij ons wat meer nieuws te kunnen geven.


Lieve Beluy,

Vandaag ben je 2 maand, 2 weken en 2 dagen oud. Een dag die wij niet ongemerkt voorbij kunnen laten gaan. Maar om eerlijk te zijn gaat er tegenwoordig geen enkele dag meer ongemerkt voorbij. Elke dag die voorbij is kunnen wij weer schrappen op onze kalender. Weer een dag minder wachten. Een dag dichter bij jou. Je zit in ons hoofd en in ons hart. En elke avond zing ik je in slaap.

Baby mine, don't you cry
Baby mine, dry your eye
You are so precious to me
Sweet as can be, baby of mine
(Dumbo)

Vrolijk Pasen!

Het leven is goed!
Het zonnetje schijnt!
Ons tuintje staat in bloei!
De poezen hebben al hun jaarlijkse prikken gehad en genieten van het mooie weer.
Rachel is vice-kampione van België geworden bij de junioren Kendo en is zich vollop aan het voorbereiden voor het Europees Kampioenschap in Lissabon.
Joris is net terug van Mozambique waar hij toch weer even het gevoel gekregen heeft dat hij verschil kan maken, al is het maar een beetje.
En ik, ik ben eindelijk door mijn reeks verkoudheden en aanverwanten door en voel mijn vroegere energie beetje bij beetje terugkomen.
Het belooft een fantastische zomer te worden!
Wij zijn alweer april. Nog 2 maanden op onze tanden bijten.
Ik hoop nog steeds dat wij in Juni Beluy kunnen gaan ophalen. Alhoewel de berichten die er vanuit Addis komen toch redelijk verontrustend zijn.
Blijkbaar is er daar maar één rechter die alle adopties behandeld (+/- 2500 per jaar!) en de wachttijden tot aan de court-date beginnen serieus uit te lopen. De mensen die samen met ons een toewijzing gekregen hebben hadden gehoopt om in april te kunnen afreizen maar dit zal pas eind mei worden! Als wij dit doortrekken voor ons zou het wel eens juli kunnen zijn voor wij vertrekken. En dan denkt ge: "ach ja het zijn maar een paar weken". Maar het maakt het wachten toch weer een pak moeilijker. Hopelijk gaat het voor ons een beetje sneller voorruit en krijgen wij snel een datum voor afreis zodat wij de einddatum kunnen aanstippen op onze kalender!
Maar laten wij niet te somber zijn.
Het is pasen! Het zonnetje schijnt! Het leven is mooi!