Lilypie Kids Birthday tickers

zondag, juli 22, 2007

De eerste weken

De reis naar 'Ons kindje van ver',
Op 6 juli 2007 zijn wij vertrokken naar Addis Ababa om ons zoontje op te halen. Beladen met 2 propvolle valiezen en een lege maxi cosi. De vlucht ging via Schiphol naar Frankfurt en daarna rechtstreeks verder naar Addis. Het was een nachtvlucht, maar door de zenuwen voor wat komen zou hebben wij geen oog dichtgedaan.



Eerste indruk van Addis Ababa,
De armoede die je ziet in Addis is overweldigend en overal. Mensen (ook kinderen) liggen op de middenberm van de weg te slapen. Wanneer ons busje moet stoppen door het drukke verkeer komen er meteen kinderen aangelopen op zoek naar wat eten of geld. Moe van de reis ben ik een beetje verdwaasd. Mijn gedachten gaan enkel nog uit naar Beluy die binnen een paar uur in mijn armen zal liggen.



Onze eerste ontmoeting met Beluy,
Doordat wij nogal lang hadden stil gestaan in Frankfurt en doordat de controles bij het buitengaan van de luchthaven zo traag verliepen, kwamen wij met heel wat vertraging aan in het hotel. Hierdoor konden wij nog niet meteen naar het weeshuis. Voor ons nog even de kans om een beetje te proberen slapen, wat in mijn geval geen enkel probleem was! Plots staat Joris aan mijn bed:"Opstaan, ze verzamelen boven om te vertrekken!". Ik val bijna uit bed, vergeet mezelf een beetje te fatsoeneren en sprint naar boven. Vals alarm! Iedereen zat verzameld te wachten op Mr. Bruk, maar de bedoeling was dat wij zeker eerst nog iets aten. Een kleine teleurstelling, maar dat uurtje zou nu ook geen verschil meer uitmaken. En inderdaad, onze borden waren nog niet volledig leeg of Bruk kwam tevoorschijn. Eindelijk konden we vertrekken. Ik ben beginnen huilen en ben niet meer gestopt tot wij terug in het hotel waren! Aiai, daar had ik zo voor gevreesd, dat ik mijn emoties niet de baas zou kunnen blijven. Gelukkig was Joris de kalmte zelf en heeft hij mij hier heel lief doorgeloodst. De weg naar het weeshuis was zeer vreemd. Een gammel busje, modderbaantjes, golfplaten muurtjes en daken, geiten en ezels op de weg. En dan de grote poort van het weeshuis. Met de auto's reden we binnen en de poort werd weer gesloten. Daar zaten wij dan. Beluy's naam werd eerst afgeroepen en wij mochten meteen naar hem toe. Toen ik hem zag kon ik amper geloven dat dit prachtige mannetje vanaf nu ons zoontje zou zijn. Ik dierf hem eerst bijna niet vastnemen, zo perfect zag hij eruit. Maar toen ik mezelf toch zo ver kreeg, lachtte hij me meteen ontwapenend toe. Wat een droom van een kind! Het deed ook wel enorm deugd om te zien met hoeveel liefde hij daar de laatste vijf maand omringd is. De verzorgsters waren zeer warme en lieve mensen. Toen wij vertrokken met onze schat in onze armen kwam iedereen afscheid van hen nemen en hen op de handjes kussen. Ik moet mij geen zorgen meer maken. Beluy weet wat liefde en warmte is, die heeft hij hier met overvloed gekregen.


De eerste dagen,
De eerste dagen waren fantastisch. Ik die zo gevreesd had dat wij geen oog gingen dichtdoen 's nachts en dat wij niet goed zouden weten hoe wij met dit bazeke moesten omgaan, moest al snel constateren dat alles zichzelf uitwijst. Proberen en fouten maken was de boodschap! Beluy liet het zich allemaal welgevallen en liet meteen merken dat hij een heel opmerkelijk kereltje is. Ik had niet verwacht dat het moeder- en vaderinstinct zo snel zou toeslaan. Vanaf de eerste moment dat wij hem vasthielden was er geen twijfel meer mogelijk. Dit is onze zoon! Bruk kwam regelmatig een kijkje nemen om te zien of alles nog in orde was en om ons uitstapjes voor te stellen waar wij meestal gretig op in gingen.



Terug naar huis,
Eerst wou ik meteen de eerste dag al terug naar huis. De armoede en de vuilheid van deze stad was mij teveel. Ik voelde mij de blanke, kapitalistische en arrogante vrouw die eens komt kijken hoe armoede er precies uitziet, en pasant een kindje meeneemt en vervolgens zonder omkijken weer terug in haar luxe-vliegtuig stapt terug naar haar eigen wereld. Blanke mensen zie je daar bijna niet, dus wij liepen echt wel in de kijker. Zeker met al die zwarte kindjes op onze schoten. Gelukkig kon ik er mij na een paar dagen toe aanzetten om verder te kijken dan mijn neus lang is en ook te genieten van wat Addis en de mensen daar te bieden hebben. Een week bleek plots te kort te zijn, maar aan de andere kant wilden wij toch ook zo snel mogelijk ons kindje echt 'thuis' hebben. Het werd nog even heel erg spannend toen bleek dat er een schrijffout op het visum van één van de kindjes stond, waardoor men ermee dreigde het kindje niet aan boord te laten. Gelukkig erkende de migratiedienst uiteindelijk dat het hier om een schrijffout ging en konden wij alsnog vertrekken. Oef!! De vlucht terug naar huis was wel heel erg lastig. Beluy zag het allemaal helemaal niet zitten en zette het op een krijsen. Daarenboven was ik in het tumult ergens mijn draagdoek verloren en kon ik hem ook daarin niet kalmeren. Uiteindelijk is hij van pure uitputting in slaap gevallen op mijn schoot. Redelijk pijnlijk (bedjes waren niet voorzien) omdat ik natuurlijk niet meer dierf bewegen ten einde nog een krijspartij te vermijden! Wat een mama lijden kan!!



Eindelijk thuis met onze zoon,
Eindelijk is er een eind gekomen aan al het lange wachten en hebben wij een droom van een zoon. Zo vreemd om hem eindelijk in zijn park en bedje te leggen dat al zo lang klaar staat voor hem. Met een lege maxi cosi vertrokken en nu met een gevulde terug thuis! Wij voelen ons compleet. Het laatste puzzelstukje dat op zijn plaats is gevallen. Zaterdag stonden er heel wat mensen ons op te wachten in Zaventhem en mijn vader en broer zijn nog mee terug naar huis gekomen. Beluy bleef er allemaal zeer kalm onder en liet het een beetje aan hem voorbijgaan. Alhoewel hij toch nog, ondanks zijn vermoeidheid, er in slaagden om de schaterlach-show op te voeren! Zo'n vrolijk kind! Oma's en opa's stonden rond zijn bedje te kijken en zagen dat het goed was. Zondag stond er al een agent aan onze deur voor de vaststelling van woonst. En maandag kregen wij al bezoek van Marcella, een verpleegster van Kind en Gezin. Iedereen in de wolken en wij in de zevende hemel! Ons bezoek vrijdag aan het Tropisch Instituut was minder gezellig, maar laten we dat maar snel vergeten.



Eten, spelen, genieten en slapen,
Ik kan hier voor de rest niet veel aan toe voegen. Zo eenvoudig kan het leven soms blijkbaar zijn! Wij genieten met volle teugen. Opmerkelijk is wel dat Beluy alweer zo hard veranderd is! Toen wij hem voor het eerst in onze armen hadden kon hij enkel van zijn rug naar zijn buik rollen. Ondertussen heeft hij door dat zo in buiklig en met het hoofd opgericht de wereld er helemaal anders uitziet. Ook snapt hij dat wanneer hij van rug naar buik rolt en omgekeerd hij plots zichzelf kan verplaatsen. Elke dag ontdekt hij nieuwe geluiden om met ons te communiceren. En sinds gisteren blijft hij rechtop zitten in de zetel, zonder dat hij zijlings omvalt! Als wij niet oppassen kruipt hij hier volgende week al rond! Wij zijn ongelofelijk trots op hem en zien hem doodgraag. Het lijkt alsof wij al veel langer dan twee weken samen zijn!


Onze Procedure

  • 21-03-'08: Positief vonnis volle adoptie
  • 07-03-'08: Goedkeuring Volle Adoptie op de jeugdrechtbank van Gent
  • 07-02-'08: Gerechtelijk onderzoek
  • 25-01-'08: Verschijning voor de jeugdrechter om de 'Volle Adoptie'-aanvraag te bevestigen - Tussentijdse Evaluatie ROH - Beluy viert zijn 1ste verjaardag
  • 05-11-'07: Opstart procedure 'Omzetting Gewone naar Volle Adoptie'
  • 18-10-'07: Tussentijdse Evaluatie ROH
  • 07-10-'07: Welkomstfeest
  • 15-07-'07: Beluy ingeschreven in de bevolkingsdienst
  • 14-07-'07: Thuiskomst met ons zoontje
  • 07-07-'07: Ontmoeting met onze zoon Beluy
  • 06-07-'07: Vertrek naar Addis Abeba
  • 14-06-'07: Reisvoorbereiding bij Ray of Hope
  • 11-06-'07: De adoptie van Beluy wordt bevestigd door de rechtbank van Addis Abeba
  • 06-03-'07: Ondertekenen Aanvaardingsformulier
  • 28-02-'07: Toewijzing Beluy (25-01-2007)
  • 15-02-'07: Voorbereidings-avond bij Ray of Hope
  • 08-01-'07: Dossier vertrokken naar Ethiopië
  • 14-09-'06: Ons dossier ingediend bij Ray of Hope
  • 11-08-'06: Intake-gesprek bij Ray of Hope
  • 10-08-'06: Ontvangst geschiktheidsvonnis
  • 08-07-'06: Getrouwd
  • 30-06-'06: 2de verschijning voor de jeugdrechter
  • 18-06-'06: Gerechtelijk Onderzoek
  • 09-06-'06: Inzage dossier op de jeugdrechtbank
  • 24-04-'06: Einde Maatschappelijk Onderzoek
  • 20-03-'06: Start Maatschappelijk Onderzoek
  • 13-01-'06: 1ste verschijning voor de jeugdrechter
  • 17-11-'05: Op de rol bij de jeugdrechtbank
  • 20-10-'05: Ontvangst Attest van voorbereiding
  • 17-10-'05: Ondertekening Samenlevingscontract
  • 15-09-'05: Start cursus Triobla
  • 10-05-'05: Indiening aanvraag bij Kind en Gezin