En welle terug thuis!!!

Dag lieve mensen. Wij zijn terug thuis met ons zoontje. Voorlopig zijn wij lichtjes uitgeteld, maar ik beloof dat ik hier binnenkort een hele hoop foto's van onze reis zal posten. Het heeft op ons allemaal een zware indruk gemaakt en wij gaan nu eventjes bekomen.
Ik wil wel iedereen bedanken die de laatste weken en maanden zo met ons hebben meegeleefd en die ons hebben opgewacht op de luchthaven. Het heeft ons echt deugd gedaan. Merci!
Ik heb wel Beluy's fotootje een kleine update gegeven en het wazige fotootje verwijderd. Meer is er nog op komst. Tot binnenkort!

Dag 6 & 7: I'm a lucky girl!

Eindelijk is het mij gisteren gelukt om verder te kijken dan de overweldigende armoede en mijn houding van 'bange blanke vrouw' te laten varen. De mensen hier zijn enorm elegant en openhartig. Terwijl ik de eerste dagen zo snel mogelijk weer naar huis wou, vind ik het nu wel jammer dat wij vanavond alweer vertrekken.
Gisteren zijn wij op bezoek geweest bij Lucy, ons aller betovergroottante. Naar het schijnt gaat het hier wel om een replica, maar het was toch leuk om daar zo samen bij haar te staan. Beluy was enorm geboeid door alles wat er gebeurde.
Wat mij wel trof was een man die ons aansprak en ons bedankte omdat wij dit kindje meenemen naar onze westerse wereld. Ik vroeg hem of hij het niet vreemd vindt dat al die blanke mensen hun kindjes kwamen halen. Maar hij was daar heel nuchter in en zei:" Dit is een moderne wereld, als hij het vliegtuig neemt is hij hier zo terug. Trouwens nu is hem een toekomst als bedelaar bespaard. ' He is a lucky boy'." Waarop ik repliceerde:" and I'm a lucky girl."
Beluy heeft enorm veel aantrek van de mensen (ook de mannen trouwens) en iedereen komt zijn handjes kussen. Hij zit dan vanuit zijn troon (onze draagzak) alles te aanschouwen.
Vanochtend echter voelt hij dat er iets te gebeuren staat en is hij helemaal uit zijn doen. Ik ga hier daarom ook afronden en Joris even aflossen. Joris is trouwens een fantastische papa. Hij en Beluy zijn ondertussen al volledig verslingerd aan elkaar. Ontroerend hoor om mijn twee mannen zo bezig te zien!
Tot morgen, dan zijn wij alweer terug thuis. Het blijft allemaal toch een beetje surrealistisch om te beseffen dat morgen het kinderkamertje gevuld zal zijn met ons zoontje.

Ciao! (amhaars voor tot nog eens, wie beweert er hier dat het een moeilijke taal is!)

Dag 4 & 5: Addis Ababa

Eventjes laten weten dat het nog steeds heel erg goed gaat met ons.
Beluy is een droom van een baby. Hij is een enorme lachebek, maar toch wel met een heel erg eigen willetje als hij zijn zin niet krijgt of als hij honger heeft.

Gisteren hebben wij een bezoek gebracht aan de Mercato. Een enorm grote, drukbezochte en chaotische markt. Omdat wij onze kindjes bijhadden wou onze chauffeur niet dat wij uitstapte en hebben wij enkel kunnen kijken, als vissen in een aquarium, vanuit ons busje. Andere blanke mensen zie je hier bijna niet en met al die zwarte kindjes op onze schoten moet dat toch wel een bizar beeld zijn. De armoede hier is echt overweldigend en moeilijk te bevatten. Hoe is het mogelijk dat zoveel mensen het met zo weinig moeten stellen.

Vandaag hebben wij eens een uitstap gemaakt buiten Addis naar de bergen. Meteen zaten wij op 800 meter hoger dan de hoofdstad temidden van een eucaliptus woud. Blijkbaar geimporteerd vanuit Australie door Menelik II. De lucht was er super-zuiver, wat je in de stad niet kan zeggen. Het overzicht en de natuur zijn een verademing in vergelijking met de chaos van de stad. Op de terugweg had het busje een platte band. Plots bleek ook onze chauffeur verdwenen met het reservewiel. Daar stonden wij in ons aquarium temidden van een drukke straat vol winkeltjes. Wij hadden natuurlijk enorm het bezien en al snel troepten er een hele hoop mensen rond het busje. Niet echt geruststellend. Tot bleek dat iedereen probeerde om ons te helpen het wiel te vervangen. De mensen zijn hier enorm hartelijk en open. Ik denk dat ik nog niet dikwijls zo gastvrij ontvangen ben als hier.

Nog twee dagen en wij vertrekken alweer richting huis. Tot straks!

Dag 2 & 3: Wennen aan elkaar

Wij stellen het hier allemaal heel erg goed. Wij moeten natuurlijk wel enorm wennen aan elkaar.
' s Nachts gaat het fantastisch en geeft Beluy ons alle tijd om onze batterijen op te laden, maar overdag doet hij serieus zijn best om ons uithoudingsvermogen te testen! Er wordt hier wat afgeschaterd! 't Is echt een droom van een kind, ons zonnetje in huis. Maar een beetje slapen overdag, nee hoor!
Het regent hier wel zeer hard (het is hier dan ook winter) en daardoor hebben wij nog niet veel gezien buiten de vier muren van onze hotelkamer. Gisteren-avond hebben wij wel genoten van een etentje in het top-view restaurant, vanwaar je een overzicht hebt over heel Addis.
Misschien, als het weer het toelaat, brengen wij vanmiddag nog een bezoek aan de mercato. Dit is de grootste markt van Addis. Maar voorlopig regent het nog te hard en is het buiten veel te koud voor de babietjes.
Hopelijk krijgen wij toch nog een beetje goed weer deze week, maar de berichten spreken dat spijtig genoeg tegen. Wij zien wel.

Heel veel groeten uit Addis van de kleine Beluy en zijn trotse mama en papa.