Dag 6 & 7: I'm a lucky girl!

Eindelijk is het mij gisteren gelukt om verder te kijken dan de overweldigende armoede en mijn houding van 'bange blanke vrouw' te laten varen. De mensen hier zijn enorm elegant en openhartig. Terwijl ik de eerste dagen zo snel mogelijk weer naar huis wou, vind ik het nu wel jammer dat wij vanavond alweer vertrekken.
Gisteren zijn wij op bezoek geweest bij Lucy, ons aller betovergroottante. Naar het schijnt gaat het hier wel om een replica, maar het was toch leuk om daar zo samen bij haar te staan. Beluy was enorm geboeid door alles wat er gebeurde.
Wat mij wel trof was een man die ons aansprak en ons bedankte omdat wij dit kindje meenemen naar onze westerse wereld. Ik vroeg hem of hij het niet vreemd vindt dat al die blanke mensen hun kindjes kwamen halen. Maar hij was daar heel nuchter in en zei:" Dit is een moderne wereld, als hij het vliegtuig neemt is hij hier zo terug. Trouwens nu is hem een toekomst als bedelaar bespaard. ' He is a lucky boy'." Waarop ik repliceerde:" and I'm a lucky girl."
Beluy heeft enorm veel aantrek van de mensen (ook de mannen trouwens) en iedereen komt zijn handjes kussen. Hij zit dan vanuit zijn troon (onze draagzak) alles te aanschouwen.
Vanochtend echter voelt hij dat er iets te gebeuren staat en is hij helemaal uit zijn doen. Ik ga hier daarom ook afronden en Joris even aflossen. Joris is trouwens een fantastische papa. Hij en Beluy zijn ondertussen al volledig verslingerd aan elkaar. Ontroerend hoor om mijn twee mannen zo bezig te zien!
Tot morgen, dan zijn wij alweer terug thuis. Het blijft allemaal toch een beetje surrealistisch om te beseffen dat morgen het kinderkamertje gevuld zal zijn met ons zoontje.

Ciao! (amhaars voor tot nog eens, wie beweert er hier dat het een moeilijke taal is!)