1 jaar later!

Vandaag is het precies 1 jaar geleden dat wij Beluy voor het eerst in onze armen konden sluiten. Onze ontmoeting staat diep in mijn geheugen gegrift. En de laatste dagen speelt het zich in mijn hoofd af als een film. Hoe wij naar hem keken voor het eerst en hoe ik aarzelde om hem op te nemen omdat ik niet kon geloven dat dit wonderbaarlijke manneke mijn zoontje was. Maar hij keek mij zo vol vertrouwen aan dat alle twijfels meteen weer verdwenen. Ik heb hem toen beloofd (ik denk wel duizend keer) dat ik goed voor hem zou zorgen en dat ik hem doodgraag zou zien. Toen overviel mij de ongelofelijke verantwoordelijkheid die ik kreeg, maar ondertussen blijkt dat alles zichzelf uitwijst. Dat fouten mogen gemaakt worden en dat hem doodgraag zien vanzelfsprekend is.

Beluy is een enorm guitig en energiek kereltje. Elke dag sta ik weer verwonderd van wat hij allemaal uitsteekt en bijleert. Het babietje van toen is ondertussen een dappere en lieve peuter geworden.

Kidus

Sinds deze week zijn wij officieel de peter en meter geworden van Kidus. Kidus is een wondermooi Ethiopisch jongetje van 1 jaar oud dat alleen bij zijn mama in een modderhuisje in de rand van Addis Abeba woont. Zijn mama is werkloos en vindt ook geen werk omdat ze een alleenstaande moeder is. Hierdoor hebben zij geen overlevingsmogelijkheden zonder hulp van buitenaf. Vanaf nu betalen wij maandelijks een klein bedrag om ervoor te zorgen dat zij de huur kan blijven betalen, dat ze eten kan kopen, dat ze de medische hulp die ze nodig hebben kan inroepen en bovenal dat ze samen kunnen blijven. Later wordt er dan ook gezorgd dat Kidus naar school kan gaan en ervoor kan zorgen dat hij zelf een betere toekomst krijgt.
Het gaat natuurlijk maar om één kind, maar het doet me heel wat dat wij toch voor dit ene kind een verschil kunnen maken en dat hij niet zal moeten worden afgestaan. Ik zie er ook naar uit om binnen enkele jaren terug naar Addis te gaan en hem met z'n allen een bezoekje te brengen.
Ondertussen gaan wij zeker proberen geregeld brieven, kaartjes en tekeningen te sturen, zodat zij ons ook een beetje leren kennen.

Meer informatie? Bezoek dan eens de site van finado: http://www.finado.be/


Vanochtend is ook ons vonnis in de bus gevallen en het is inderdaad positief. Ik kan spijtig genoeg blijkbaar geen gewone documenten op de site zetten, dus als jullie er een copie van willen stuur dan gerust een mailtje. Van een bevriend advocate heb ik vernomen dat Gent en Brussel in zulke gevallen inderdaad veel progressiever zijn dan de andere rechtbanken in Vlaanderen.

Tot de volgende!

Volle Adoptie is goedgekeurd!!!!!

Eindelijk is het zover! Onze aanvraag tot volle adoptie is aanvaard!! Het vonnis wordt pas uitgesproken 21 maart, maar volgens de rechter en de procureur hoeven wij ons nergens nog zorgen over te maken.

't Begon nochthans wel allemaal heel verwarrend. Wij kwamen toe op de rechtbank om 10u00 zoals de rechter had gevraagd. Ik ging naar de deurwachter om ons aan te melden maar er stond nog een advocaat voor ons. Ik hoor haar plots de naam Beluy B. uitspreken! Ik denk dat kan geen toeval zijn en met mijn franke mond kwam ik meteen tussen beide! Blijkt dat de advocate door de procureur aangesteld was als voogd om te spreken uit naam van Beluy. De derde partij als het ware. Het was een hele lieve vrouw, maar ik moet er geen tekeningske bij maken dat wij serieus verward waren! Wij wisten namelijk van niets! Ze had het advies van de procureur al bij zich en wist dat het positief was. Zij heeft ons ook uitgebreid uitgelegd waarom.

• 1ste reden: Beluy is een vondeling en er is geen enkel familielid gekend
• 2de reden: wij staan als ouders op zijn originele geboorte-akte
• 3de reden: in het adoptiecontract staat er een artikel dat in ons voordeel uitpakt:
  Art. 4 zegt eerst ".... het kind zal de banden met zijn familie van afkomst behouden" (die in ons geval niet gekend zijn) maar dan iets verder staat er "...Wanneer er echter een keuze dient gemaakt te worden tussen het adoptiegezin en de familie van afkomst, zal het adoptiegezin de bovenhand hebben".

Voor de procureur blijkbaar reden genoeg om een positief advies te schrijven!
Vermits wij nu een advocaat bij ons hadden (die wij trouwens niet moesten betalen, soort pro deo is dat) waren wij al snel aan de beurt. En zoals wij al gewoon zijn stonden wij binnen de minuut alweer buiten! De jeugdrechter volgt het advies van de procureur en de voogd. Geen enkele bezwaar!

Eindelijk kunnen wij echt opgelucht ademhalen. Beluy is nu gelijk aan alle kinderen binnen ons gezin en onze families. Geen enkel juridisch verschil meer! Waauuww!! Ik krijg er toch kriebels van in mijn buik hoor!

Tot zover weer mijn tijdelijk verslag. Iedereen mag ons bellen en mailen en langskomen en .... maar op onze blog zal het weer een tijdje stil worden vrees ik!

Heel veel groeten en aan al diegene die nog midden in de procedure zitten heel erg veel succes!

Mijmeringen

Vanavond vertrekken zeer goede vrienden van ons naar Ethiopië om hun dochter eindelijk in hun armen te sluiten. Ook voor hen is het een zenuwslopende reis geweest, maar morgen is het dan toch zover. Voor ons is het alweer meer dan zeven maanden geleden dat wij onze koffers pakten. De spanning voor het onbekende was hier te snijden! Wij hadden een enorm troebel fotootje gekregen en konden hier echt niet uit opmaken hoe hij er nu echt uit zou gaan zien. Ik heb ongelofelijk veel zin om in de koffers van mijn vrienden te kruipen en stiekem mee te reizen! De hele reis was zo'n roetsjbaan van emoties dat ik ze graag nog eens opnieuw zou willen maken om alles veel bewuster (en vooral rustiger) in mij te kunnen opnemen. Ik ben benieuwd hoe zij heel de reis en ontmoeting zullen ervaren en natuurlijk super-nieuwsgierig naar hun Ethiopische prinses.

Inspecteur op bezoek

Er is hier net een inspecteur op bezoek geweest met 'een bevel tot verhoor' dat zij van het parket had gekregen. Het gesprek leek heel erg op het vorige onderzoek (voor het geschiktheidsvonnis) en was zo voorbij. Enig verschil was deze keer dat ook Rachel verhoord werd en dat zij de kinderkamers wou zien. Allemaal geen probleem. Ik was wel een beetje zenuwachtig omdat ik van de vorige inspecteur had vernomen dat bij volle adoptie alle broers en zusters van de ouders én de grootouders (van Beluy) ondervraagd moeten worden. Na een kleine rekensom bracht dit ons op 26 extra gesprekken! Voor 7 maart (dan moeten wij terug voor de rechter verschijnen) zag ik dat niet meteen realiseerbaar. Gelukkig voor de inspecteur bleek uiteindelijk dat zij enkel nog de mensen moet ondervragen die voor Beluy zorgen als wij gaan werken zijn. De kribbe dus. Ik heb ze maar snel verwittigd zodat ze niet schrikken als daar plots politie voor de deur staat.
Ik vind het toch wel een beetje raar hoor... Het lijkt wel alsof wij opnieuw beoordeeld worden als adoptie-ouders. Ach ja, 't zullen allemaal wel formaliteiten zijn. Binnen twee weken mogen wij het advies gaan inlezen. Wij zullen dan wel zien wat het wordt. In alle geval nog geen enkele reden tot paniek.

Hieperdepiep Hoeraaaa!!!!!

-

Er is er één jarig, hoera! hoera! Dat kan je wel zien dat is Beluy!!!!

Vandaag groot feest! Beluy heeft zijn eerste kaarsje (met hulp van mama, papa en grote zus) uitgeblazen. Ongelofelijk dat hij al één jaar is geworden en dat hij ondertussen al meer dan 6 maand bij ons is. De tijd is echt gevlogen!

-

Vandaag (hoe symbolisch) moesten wij ook voor de jeugdrechter verschijnen in verband met onze aanvraag om de gewone adoptie van Beluy om te zetten naar volle adoptie. Wij zijn maar heel eventjes binnen geweest en ik heb er een heel dubbel gevoel aan over gehouden.

De procureur was heel vriendelijk maar wees er ons wel op dat de Ethiopische wetgeving geen volle adoptie kent en dat het niet zo vanzelfsprekend is om dat nu hier zomaar te veranderen.

Er zal nu een onderzoek volgen en op 7 maart '08 mogen wij al terugkomen en zal er uitspraak gedaan worden. Weer een 7! Hopelijk is dat een goed voorteken, maar om eerlijk te zijn betwijfel ik het. Ze hadden ons al verwittigd dat het enorm van de rechter en de procureur afhangt waar je bij terecht komt en ik denk dat wij pech zullen hebben. Natuurlijk wat voorbarig en wij krijgen op voorhand ook nog de kans om het advies van de procureur te gaan inlezen, zodat wij eventueel een advocaat onder de arm kunnen nemen, maar toch... .

Nu op zich is dat geen echte ramp, er zijn nog andere manieren om de toekomst van ons zoontje zoveel mogelijk te verzekeren.

-

Hij is nog steeds een content, vrolijk en gezond bazeke! En dat is nog altijd het belangrijkste hé!

-