Zusje uit een ver land (II)

Eén van de koppels die samen met ons de vormingscursus doorlopen hebben vertrekken vandaag naar Ethiopië om hun dochter te gaan ophalen.
Het weekt heel wat gevoelens los. Ik begin mij al voor te stellen hoe het voor ons zal zijn wanneer wij eindelijk het vliegtuig op kunnen stappen. Het begint overal te kriebelen. Normaal gezien zou het immers voor ons ook niet zo lang meer mogen duren. Wij hopen te kunnen afreizen ergens in de buurt van april of mei 2007. Maar ondertussen hebben wij natuurlijk nog geen toewijzing ontvangen.
Ik heb vandaag nog eens in het fotoboek zitten snuisteren van een aantal koppels die al geadopteerd hebben. Ik wordt zo vreselijk nieuwsgierig! Zal het een jongen of een meisje zijn? Zal het rond of lang zijn? Zal het een speelvogel of een klein filosoofje zijn? Zal het een knuffelaar zijn? Zal het gezond zijn? Zullen wij er meteen verliefd op zijn? Zal ik mij meteen "mama" voelen? Zullen wij bang zijn of zal alles heel vetrouwd en voorbestemd aanvoelen? Zal het zich goed voelen bij ons? Gaan er nog onverwacht dingen mislopen met ons dossier? Om zot van te worden dus!
Wij tellen de dagen af tot wij eindelijk een toewijzing zullen hebben. Dan wordt er toch een klein tipje van de sluier gelicht.
Ik ben heel erg blij dat voor onze vrienden de laatste dagen zijn in gegaan van alle onzekerheid. Zij zullen eindelijk hun schattig dochtertje in hun armen kunnen houden.

Heel veel succes Bert, Sabine, de 3 musketiers en de kleine prinses!
Zusje uit een ver land