De laatste rechte lijn

Sinds wij eindelijk weten wanneer onze court-date is, is de rust een beetje weergekeerd in huis. Nu kunnen wij min of meer beginnen aftellen en ons "to do" lijstje afwerken.
't Is een heel erg raar gevoel. Dag na dag beginnen wij ons meer en meer te realiseren hoe dichtbij Beluy al is. Ondertussen is hij alweer vier maanden oud.
Elke dag staat nu in het teken van de adoptie. Op mijn werk moet ik al mijn taken in kaart brengen en systematisch alles doorgeven aan de collega's. Een vervanger/ster voor mij is er spijtig genoeg nog niet gevonden, maar ja, ik ben dan ook onvervangbaar (kuch, kuch)!
Het heeft een heel gepuzzel geweest om mijn verlof te regelen, maar het is nu in orde. Ik zal drie maanden voltijds thuis zijn (2 weken vakantie, 6 weken adoptieverlof en 1 maand ouderschapsverlof), daarna zal ik nog vier maand part-time werken (rest van mijn ouderschapsverlof). Ik heb dan wel niets meer over voor daarna, maar ik ga ervan uit dat die eerste maanden cruciaal zullen zijn voor Beluy en zijn hechting/aanpassing naar ons toe. Voor mezelf zie ik er enorm naar uit om een tijdje thuis te zijn en de gejaagdheid van mijn job eventjes achter mij te laten. Joris zal spijtig genoeg wel meteen weer aan het werk moeten, maar dat ga ik trachten te compenseren door hem veel bezoekjes te brengen.
Het is nu echt de laatste rechte lijn van heel onze procedure. Zo ongelofelijk spannend dat dit is!
Toen wij twee jaar geleden aan ons adoptieverhaal begonnen had ik nooit kunnen denken wat er ons allemaal te wachten zou staan. Aan de ene kant had ik het enorm onderschat, het lange wachten, de onzekerheid rond het maatschappelijk onderzoek en het geschiktheidsvonnis, de onzekerheid rond de wachttijd, de onzekerheid rond de toewijzingen, de onzekerheid rond de courtdate, de stress en angst, het machteloos gevoel, ... . Maar aan de andere kant heb ik fantastische mensen ontmoet, steun gekregen van heel veel vrienden en familie, enorm belangrijke levenslessen getrokken en natuurlijk, het belangrijkste van al, hebben wij nu een zoon Beluy.
't Is nu echt niet lang meer. Als alles goed gaat nog ongeveer 38 dagen! 'k Zal mij al mogen beginnen haasten om de kinderkamer op tijd klaar te hebben. Ik dacht dat dat alleen iets was voor zwangere vrouwen, maar ik moet toegeven dat ik enige nestdrang over mij voel komen!